Niet alleen winnen van onze tegenstander, maar ook van ons lichaam!

aaaGegevens

Categorie: Column

zaterdag 30 augustus 2014

Door: Secretaris

Wedstrijden winnen doen we bijna nooit. En toch spelen we op Eredivisie-niveau - iedere week weer. Soms een reis door half Nederland om vervolgens met zestig punten van het veld geveegd te worden. Vinden we het dan niet erg dat we nooit een wedstrijd winnen? Natuurlijk winnen we graag, maar dat is voor velen van ons niet het belangrijkste doel om voldaan van het veld te komen.

Zelf ben ik vijf jaar geleden in een rolstoel beland. Vanaf mijn geboorte was bekend dat ik naast spasme en diverse vergroeiingen ook twee open heupkommen en geen achillespezen had. Daarnaast bleek mijn evenwichtsorgaan in mijn hoofd te ontbreken. Tot slot bleek niet lang geleden dat ik ook nog een vergroeiing onderin mijn wervelkolom had, met als gevolg dat ik vaak veel last van spieren en zenuwen heb. De prognose van de arts was dat ik voor mijn 30e in een rolstoel zou belanden.

Door vele operaties (32 tot nu toe) en vele uren revalidatie is het gelukt om dit te rekken tot mijn 38e levensjaar. Ondanks dat ik al jaren wist wat mij te wachten stond, was het voor mij enorm moeilijk te accepteren. Nadat ik vaak teleurgesteld thuis kwam van de vele ziekenhuisbezoeken, kreeg ik alleen maar meer moeite met deze acceptatie. Van mijn vrouw moest ik mijn zinnen gaan verzetten.

Door volledig toeval kwam ik in het Spectrum terecht tijdens een basketballavond. Het gevoel en de ontvangst die ik een week later op de mijn eerste training ontvangen heb, is niet te beschrijven. Een groep mensen met ieder een andere handicap, maar toch allemaal in hetzelfde schuitje. Zonder een woord te zeggen lieten ze stuk voor stuk merken dat ik van harte welkom was. Een gevoel dat ik nog nooit eerder mee had gemaakt.

Inmiddels, twee jaar verder, ga ik wekelijks met veel plezier naar de trainingen en wedstrijden. Naast het feit dat het team elkaar enorm steunt, ben ik er lichamelijk ook enorm op vooruit gegaan. Iets wat ik twee jaar geleden nooit had durven hopen.

Basketballen is voor mij dan ook meer dan alleen sporten. Het is een uitlaatklep voor alle tegenslagen die je als roller dagelijks meemaakt. En misschien nog wel belangrijker: het heeft mij zowel geestelijk en lichamelijk vele malen sterker gemaakt. Dit geldt niet alleen voor mij, maar voor het hele rolstoel-team. De waarde die deze teamsport voor ons heeft, is iets dat niet te onderschatten is. De vraag of we het niet erg vinden om iedere keer te verliezen, is hiermee beantwoordt.

Inmiddels maken we, mede door de enorme steun en toewijding van onze coach Stefan Mes, enorme stappen vooruit. Om dat te zien, moet je gewoon eens naar een wedstrijd komen kijken! Wel blijven we op zoek naar nieuwe leden, om als team verder te groeien.

Met de hoop om binnenkort niet alleen van ons lichaam en geest, maar ook de wedstrijd te kunnen winnen! 

Reindert Heidema
Speler Rolstoelteam